به نام خدا.

سلام.

این وبلاگ تقدیم به دانش آموزان عزیزی که شوق دانستنشان به ما شوق آموختن می دهد.
و تقدیم با احترام به اولیاء نازنینی که در امر تعلیم و تربیت همواره همراه و همدل ما هستند. باشد که خداوند منان این قلیل را از ما بپذیرد.

با توجه به پیشرفت روزافزون علم و تکنولوژی ، من(زینب مشایخ) و همکارانم(سرکار خانم آقایی پور و سرکار خانم رضایی) بر آن شدیم تا با ساختن این وبلاگ تعامل بیشتری با دانش آموزان و اولیاء پایه سوم مدرسه هدایت داشته باشیم.

در  هم کلاسی خواهیم داشت:

1. مقالات و نکات آموزنده برای داشتن دانش آموزانی موفق تر .

2. گالری کوچکی از فعالیتهای انجام شده در کلاس هایمان.

3.آرشیوی از نمونه سوالات دروس مختلف پایه سوم.

4.روش تدریس برخی از دروس که مورد نیاز شما اولیاء گرامی ست برای کمک بیشتر به دانش آموزان.

5.بخشی مخصوص شما اولیاءعزیز تا ما را در جریان فعالیت های علمی فرزندان نازنیتان در منزل قرار دهید.

6.بخشی مخصوص دانش آموزانمان جهت فعالیت های فوق برنامه ای که در کلاس درس مجالی برای پرداختن به آنها نیست.

امیدواریم که دستان مهربان شما چون همیشه یاریگر ما باشد تا بتوانیم به بهترین شکل گلهای بوستان علم و دانش را به ثمر برسانیم.

یا حق

به خاطر بیاوریم که آنهایی که هر روز می بینیم و با آنها مراوده می کنیم، همه انسان هستند و دارای خصوصیات یک انسان، با نقابی متفاوت،اما همگی جایزالخطا.
نامت را انسانی باهوش بگذار ،اگر انسان ها را از پشت نقابهای متفاوتشان شناختی.

و یادت باشد که این ، راز بهتر زیستن است. 

به نام خدا

یادمان باشد که:
1.عزت نفس و خودباوری را در دانش آموزانمان تقویت کنیم.
2.با ایجاد موقعیت های موفقیت برای دانش آموزان ، زمینه های بیشتری برای بالا بردن سطح اعتماد به نفس آن ها فراهم کنیم.
3.گوش دادن موثر،مهارتی مهم و کلیدی برای ایجاد ارتباط مفید است.
4. گاهی لحظه ای حساس برای دانش آموز پیش می آید ، باید این لحظه را بشناسیم و به او فرصت دهیم که احساسات خود را بیان کند.
5.ارتباط، آبی جاری ست که زندگی را سرشار از سلامت و لذت می کند.

یادمان باشد : گاهی سکوت بهترین ابزار ارتباط است. 

هوالحق

صحبت از خانواده و تاثیر آن در امور آموزشی فرزندان، از مقولاتی ست که در تاریخ تعلیم و تربیت قدمتی طولانی دارد.
اگر این حضور بتواند به درستی واقع شود و اثرات مطلوب مورد انتظار را به همراه داشته باشد،در این صورت باید راه های افزایش مشارکترا به کار گرفت تا آموزش بتواند با حداکثر قوا اثراتی را بر جای گذارد.
هنگامی که خانواده سهمی در روند آموزشی فرزندان خود بر عهده می گیرد،تاثیر آموزشی و تربیتی مورد نظر در برنامه افزایش پیدا می کند.جدای از اینکه فرزندان معنای همراهی در خانواده را به صورت مستقیم تجربه می کنند،می توانند در کنار والدین خود چیزهای تازه ای بیاموزند که چه بسا یادگیری بسیاری از ان ها در جایی دیگر ممکن نیست .
ایجاد چنین فضاها و تجربه های مربوط به آن، به خلق الفبای مشترک میان اعضای خانواده منجر می شود و آینده روشن تری را در ارتباط آنها با یکدیگر ، به وجود می آورد. لذا هنگامی که خانواده به عنوان منبع اصلی تغذیه ی ذهنی و روحی فرزندان، نسبت به ضرورت و یا جایگاه مهم موضوعی اطلاعات لازم را کسب نکرده باشد، نمی تواند در آن ارتباط، تاثیرگذاری چندانی بر فرزندان خود داشته باشد.
به سخن دیگر به باور رساندن خانواده ها ، خود می تواند تا اندازه ی زیادی در توسعه ی هر برنامه ای و تحقق اهداف مورد نظر آن در دانش آموزان موثر واقع شود.